Φθινοπωρινή ιστορία (υπεύθυνη εκπαιδευτικός Τσιαμήτρου Βάσω)

Μιλώντας για το Φθινόπωρο 

φτιάξαμε τη δικη μας φθινοπωρινή ιστορία

εμπνευσμένοι από γνωστούς πίνακες ζωγραφικής

Ζωγράφισέ μου ένα σπίτι, αφού δεν ξέρω "Please, draw a house for me, for I don’t know how"

Το σπίτι της παιδικής μας ηλικίας είναι ολόκληρος ο κόσμος μας. 

Το παρόν και το μέλλον μας, 

το παρελθόν στο οποίο γυρίζουμε για να νιώσουμε ασφάλεια. 

Ένα παιχνίδι, ένα τραπέζι, ένα δέντρο στην αυλή, 

ένα νόστιμο φαγητό, μυρωδιές, ήχοι και χρώματα, 

ό,τι αγαπήσαμε,  τα αγκαλιάζουμε με στοργή 

και προχωράμε μαζί τους.

The house where we spent our childhood is our whole world.
Our present, our future,
the past that we recall to feel safe and secure.
A toy, a dinner table, a tree in the yard,
a tasty meal, scents, sounds and colors.
Everything that we have loved we embrace,
and make our way through life carrying it with us.

Μια στιγμή ή και περισσότερες στιγμές της παιδικής ηλικίας 

θέλουμε να φυλάξουμε σαν θησαυρό 

και να δημιουργήσουμε μια τρυφερή ανάμνηση.

We want to treasure one or more moments
of our childhood to create a sweet memory.

Η δυνατή ιστορία της Χριστίνας Φραγκεσκάκη σε συνδυασμό με την εκπληκτική εικονογράφηση  της Μάριας Μπαχά είναι η αφορμή για το επόμενό μας πρότζεκτ. 

The powerful message that the story by Christina Fragkeskaki conveys, 

along with the amazing illustrations by Maria Bacha, stimulate our next project.

Διαβάζουμε πολλές φορές το καινούριο μας παραμύθι 

και το κάνουμε δικό μας.

We read our new story many times 

until we deeply understand the meaning.   

Ζωγραφίζουμε κι εμείς το δέντρο, το δρομάκι, 

τις ομπρέλες το κολιμπρί, τα λόγια τα χρωματιστά...

We paint the tree, the narrow street,
the umbrellas, the hummingbird, the colorful words…

Άραγε η βροχή θα πάρει τα χρώματα από τη δική ζωγραφιά μας,

 όπως συνέβη στο βιβλίο;

We wonder… Is the rain going to wash away the colors of our paintings,
 like it did in the book?

Η βροχή ευτυχώς δεν πήρε μακριά τα χρώματα, μόνο τα ξεθώριασε λίγο. 

Θα μείνουν, όμως, ζωντανά στο μυαλό και στην καρδια μας!

Fortunately, the rain only made them fade out a little.
Either way, those colors will remain in our minds and hearts!

Οι ιδέες που έχουμε είναι πολλές.  

Σχεδιάζουμε με ενθουσιασμό το πρότζεκτ μας....

We have many fresh ideas.
We start working on our project with excitement…

....όμως έχουμε πολλές απορίες 

και πολλές ερωτήσεις για το βιβλίο που διαβάσαμε. 

Ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να μας λύσει όλες μας τις απορίες  

είναι η ίδια η συγγραφέας του βιβλίου, η Χριστίνα Φραγκεσκάκη, 

η οποία με μεγάλη προθυμία μας δίνει συνέντευξη!

but we also have many questions about the book we just read, 

and we need answers! 

The person most suitable for the “job” is Christina Fragkeskaki herself, 

who willingly lets us take her interview!

  

Η Χριστίνα Φραγκεσκάκη μας συγκίνησε πολύ με τις απαντήσεις της.
Πιο πολύ όμως μας συγκίνησε στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί της.
Μας αποκάλυψε κι άλλες πληροφορίες για τη γάτα της την Άμα,
μας τραγούδησε το τραγούδι που λέει η Χριστίνα με τη Μάρια,
μας είπε λόγια που ζεσταίνουν την καρδιά
και πολλά πράγματα που δεν περιγράφονται με λέξεις.

We were deeply moved by her answers, 

and even more, by our conversation on the phone.
She revealed more about her cat, Ama,
she sang to us Christina and Maria’s song,
she told us many heartwarming things,
and things that words cannot describe.

 Γράψαμε και εικονογραφήσαμε 

την ιστορία της Χριστίνας με τη γάτα της την Άμα...

We wrote and illustrated the story that the writer shared with us, 

about her and her cat…

Δημιουργήσαμε και ένα φωτογραφικό άλμπουμ με τις φωτογραφίες που μας έστειλε η Χριστίνα με τη γάτα της την Άμα.

We made a photo album with the photos of Christina and Ama that Christina sent us.

Αυτό μας έδωσε την ιδέα να φτιάξουμε τα δικά μας φωτογραφικά άλμπουμ.

Πολύτιμη βοήθεια μάς πρόσφεραν οι γονείς μας που μας φωτογράφισαν στο σπίτι μας με κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο ή κάποιο αγαπημένο παιχνίδι.

Then we had the idea of making our own photo albums.

Our parents offered us great help by taking pictures of our houses
with our favorite people and our favorite toys.

Κάνουμε όνειρα πάνω στο δέντρο και κάτω από το τραπέζι, 

όπως οι ηρωίδες του βιβλίου...

We have dreams and daydreams on the tree, or under the table
like the heroines of the book…

 όνειρα πάνω στο δέντρο....

daydreaming on the tree…   

όνειρα κάτω από το τραπέζι....

daydreaming under the table…

 

Φτιάξαμε τα δικά μας σπίτια με ενθουσιασμό...

We “built” our own houses with excitement…

.... μέσα στα σπίτια μας βάλαμε ό,τι αγαπάμε, 

τους γονείς μας, τα αδέρφια μας, τα παιχνίδια μας....

…and inside we put our parents, our siblings, our toys, and everything we love…

Κι επειδή στο σπίτι που ζούμε 

με τα πρόσωπα που αγαπάμε, 

θέλουμε να ζει η χάρα,

γράφουμε ένα ποίημα 

για το τι σημαίνει για εμάς  χάρα μέσα στο σπίτι ...

And as we want our beloved house,
with our beloved people
to be filled with joy,
we write a poem
about what it means to us to have joy in our home.

Η Χριστίνα δεν το ξέρει, 

αλλά με τις ζωγραφιές που μας έστειλε η ίδια 

φτιάχνουμε το δικό της σπίτι,

δώρο έκπληξη

για το όμορφο ταξίδι που μας χάρισε!

Without Christina knowing,
we make a model of her house,
 using the photos she sent to us
and surprise her with a gift, a gift in return
to the wonderful journey she took us on!